เพศสภาพกับเครื่องแต่งกาย

เพศสภาพกับเครื่องแต่งกาย ผู้หญิงไทยไม่ได้อยากใส่แค่กระโปรง ตุ๊กตาเป็นของผู้หญิง หุ่นยนต์เป็นของผู้ชายฉันใด กระโปรงเป็นของผู้หญิง กางเกงเป็นของผู้ชายฉันนั้น

ตั้งแต่สมัยโรงเรียน มหาวิทยาลัย จนไปถึงชีวิตในวัยทำงาน เคยสงสัยกันไหม ว่าทำไมกระโปรงต้องคู่กับผู้หญิง ผู้หญิงจำเป็นต้องใส่กระโปรงไปเรียน ไปทำงานจริงหรอ?

กรณีศึกษาในไต้หวัน

ในไต้หวันได้มีการยกเลิกนโยบายการแต่งยูนิฟอร์มแบบเจาะจงเพศ เพื่อลดภาพเหมารวมในเรื่องเพศ (Gender Stereotypes) และการกลั่นแกล้ง (Bullying) ในสถานศึกษา

อาชีพครูในสหรัฐอเมริกาสามารถเลือกใส่กระโปรงหรือกางเกงไปสอนได้ในฝั่งของนักเรียนเอง ไม่ว่าจะเพศไหนก็สามารถเลือกได้เช่นกันว่าจะใส่อะไร

คำถามที่ควรถาม

แล้วทำไมเครื่องแบบของผู้หญิงไทยยังต้องเป็นกระโปรงในเมื่อการใส่กางเกงก็สามารถเป็นไปเพื่อความเป็นระเบียบ เรียบร้อย ถูกกาลเทศะ และสามารถทำงานอย่างมีประสิทธิภาพได้เช่นกัน

อคติทางเพศ

ทั้งนี้ยังมีวลีที่เราได้ยินกันบ่อย ๆ เกี่ยวกับการมีอคติทางเพศ เช่น การไล่ผู้ชายให้ไปใส่กระโปรง ซึ่งหมายความว่าผู้ชายคนนั้นประพฤติตัวไม่เหมาะสมกับความเป็นชาย ดังนั้นให้ไปใส่กระโปรงที่เป็นของผู้หญิงซะ ซึ่งยิ่งตอกย้ำอคติทางเพศที่มองว่าชายเป็นใหญ่และเพศอื่น ๆ เป็นเพียงเพศที่มีสถานะรองลงมา

สังคมปัจจุบัน

สังคมในปัจจุบันยังคงใช้การแต่งตัวในการระบุเพศวิถี และยังคงคาดหวังให้เพศไหน ต้องประพฤติปฏิบัติอย่างไร

ท่ามกลางความหลากหลายทางเพศ ที่ไม่ได้มีเพียงชาย และหญิง เสื้อผ้าจำเป็นต้องแบ่งเพศจริง ๆ หรอ? หรือความจริงแล้วมันเป็นเพียงกรอบที่สังคมตีตราขึ้น และเราตัดสินกันไปเองว่ามันควรต้องเป็นแบบนั้น

ไม่ว่าเราจะนิยามตัวเองว่าเป็นเพศไหน เราก็ควรจะมีสิทธิในการเลือกเสื้อผ้าที่จะใส่ และไม่ควรมีใครถูกตัดสินว่าเป็นเพศอะไรจากการแต่งตัว

“ถ้าเราทิ้งคำว่าเพศออกไป พวกเราคือมนุษย์เหมือนกันหมด”

คำคม เติร์ดเทพลีลา TEDx

ถึงเวลาแล้วหรือยังในการหลุดพ้นจากกรอบเดิมของสังคม พวกเราชาวบางขุนเทียน TEDxBangKhunThian ขอเชิญชวนให้คุณมาเป็นอาสาสมัคร

มาร่วมกันปลดแอกเสื้อผ้ากับขีดจำกัดทางเพศ! ผ่านแฮชแท็ก #เสื้อผ้าไม่มีเพศ เพื่อสร้างพื้นที่ปลอดภัย ให้กับบุคคลทุกเพศ และจัดอีเว้นท์เปลี่ยนแปลงสังคมให้ดีขึ้นไปด้วยกันผ่านกิจกรรมเพื่อสังคม

เขียน : Amitta Pann

ภาพ : Sine